Öykü

Ev

Gözlerini hafifçe aralayıp yüzüne şiddetle gelen ışığı elleriyle engellemeye çalıştı. Yatağından kalkıp perdeyi çekti. Üzerine her günkü gibi gömlek ve pantolonunu giydi. En sevdiği şapkasını taktı son olarak saatini de takıp aynaya baktı. Şapkasıyla güzel bir poz verdi ve ayakkabılarını giyip dışarı çıktı.

Bugün içinde farklı bi enerji vardı. Kaynağının ne olduğunu bilmediği bir enerji.

Her gün gittiği yolu kullanmak yerine arasokakları tercih etti. Yürümek ona iyi hissettiriyordu. Kafasını kaldırıp bulutlara baktı, muhteşem bulutlar yine bir sanat eseri gibi havada asılı duruyorlardı. Bulutları her gördüğünde onların üzerine çıkmak istiyordu.
Ayağına bir taş takıldı yuvarlandı yuvarlandı ve harabe olmuş bir evin yanında durdu. Eve baktı. Kim bilir evde bu güne kadar kaç aile yaşamıştı bu evde yaşayanlara neler olmuştu ? Nereye gitmişlerdi acaba? Kafasından onlarca soru geçti o an ve eve girmeye karar verdi. Böyle gizemli görünen şeyler hep dikkatini çekmişti zaten.

Evde kimse olmadığı belliydi ama nezaketen kapıyı çaldı. Sessizlik… sonra kapıyı açmaya çalıştı ama bunun o kadar kolay olmayacağı belliydi kapı açılmadı.

Nasıl açacağını düşünürken yerdeki paspas dikkatini çekti. Paspası kaldırınca bir anahtar buldu, yerden alıp kapıyı açtı. Kapı açılırken öyle bir gıcırdadı ki çok korktu. Kapıyı kapatmadan koridorda ilerledi içerideki tozu hissedebiliyordu. Her an karşısına bir şey çıkacakmış gibi temkinli yürüyordu.

Koridorun sonunda asansör kapısını görünce şaşırdı tek katlı bir evde bu asansörün ne işi var ki diye düşündü. Aklına alt katlarında olabileceği geldi ama buna inanmadı. Asansör kapısının yanındaki butona bastı. Ev gibi eski olan asansör büyük bir gürültüyle çalışmaya başladı ve kapı yavaşca açıldı. İçeri girmek istemedi. Çünkü küçüklüğünden beri asansörden korkardı. Asansörün içine dikkatlice bakınca uzun bir ayna ve yerde asansör butonuna benzeyen bir şey gördü. Eğilip yerden aldı evet asansör butonuydu. İçeri girip bakınca butonlardan birinin olmadığını fark etti. Elindekini oraya takınca asansör tekrar büyük bir gürültüyle çalışmaya başladı. O anki şokla kıpırdayamadı ve kapı kapandı. Korku endişe heyecan dorukta… Yere oturdu gözlerini elleriyle kapattı. Birazdan kapı açıldı…

Gözlerini hafifçe aralayıp yüzüne şiddetle gelen ışığı elleriyle engellemeye çalıştı.

Devam edecek…

Ev” için 10 Yorum Var

  1. Bizi bu öyküde bu kadar meraklandırdınız ve şimdi devamı için bir sonraki seçkiye kadar sabretmek zorundayız. Aşkolsun. 🙂

    1. Aslında devamında ne olacağını bende bilmiyordum ama bir sonraki seçkinin teması hikayeyi tamamlamamda yardımcı oldu. 🙂
      Teşekkür ederim okuduğunuz için

Servet Tursun için Yorum Yap Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayımlanmayacaktır.Yıldızlı olan alanların doldurulması zorunludur. *