Çetsu

Hava öylesine alışageldik ki insanı sanatsal bir betimlemeden itiyor. Tek tanımlayamadığım şey ufak aralıklarla burnumda tüten beyhude kokudan ibaret. Ne gariptir ki milyonlarca eşi benzeri var; hayattan bezmiş ama intiharı düşünemeyecek kadar hayattan uzak insan kokusu, enerjileri üç ışık yılı öncesinde bitmiş ruhların, suratımızda bir antika dükkânını andıracak kadar eski duran maskelerimizin kokusu gibi.

Siz okurlar için cesaretimi toplayıp dışarıya ilk adımımı atıyorum. Zemin 600 yıldır güneşle kazananı belli olmayan bir savaş halinde. Her zerreyi bataklık çukurları sarmalamış. Merak etmeyin bu seferlik ölümsüzüm. Hemen sağ tarafımda her biri düşmüş maskelerimden oluşmuş güzide bir bataklık mevcut. Hiç vakit kaybetmeden birkaçını kapıyorum. Korkumu da sonsuzluğa uğurladığıma göre yoluma devam edebilirim.

Biraz yürüyelim… Birazdan ufukta ölü bedenlerimle süslenmiş dev bir ağaç cereyan edecek. Korkmanıza gerek yok ama partiyi kaçırmam aleyhime sonuçlanır. Hem beni sonsuz kılan ölümlerime borcumu ödemiş olurum. Yol biraz uzun olsa da katlanmaya değer gibi. Şuralarda bir yerlerde piramit olması gerek. Büyüklüğü gözünüzü korkutmasın. Henüz yapım aşamasında. Takvim misali, her geçen günün ardından bir mutluluk daha serpiliyor.

Burası umutsuzluk dolu, gözyaşları ile örtülü, korkularla bürünmüş olsa da distopik bir evren değil. Burası tam olarak en içimiz, en derin bataklığımız, en özümüz. Maalesef içimiz sandığımız kadar da iyi değil. Bir suçlu ararsanız bir gün kötü olmaya mahkûm olan iyi insanlardır derim.

Sıradaki son bataklığı da geçtiğimizde parti bizimdir! Açıkçası kendisini tanıtmaktan bile korkarım. O aşk, sevgi, fedakârlık, merhamet, saflık gibi tehlikeli duyguları barındırıyor. Eğer birine kılınız değecek olursa cezanızı toplum kesecektir. Ne yani buradan geçmemi beklemiyorsunuz herhalde? Parti iptal!