Kırpıcı

Dövüyordu yağmur, kırbaçlıyordu şimşekler dev gibi dalgaların arasında ceviz kabuğuna dönmüş gemiyi. Sallıyordu okyanus bir oyana bir buyana, meydan okuyordu on iki kişihırçın okyanusa ve emanet etmişti bu tayfa canlarını gemiye.

“Sancağa dikkat!” diye bağırdı uzun boylu, mavi gözlü, top sakallı yakışıklı kaptan. Giymişti ayaklarına deri bir pantolon ve su geçirmez, dize kadar kahverengi bir çift çizme. Atmıştı sırtına beyazlığından eser kalmamış gri bir gömlek ve uzun siyah kaftan.

Vurdu gemiyi sağdan duvar gibi koca bir dalga. Yattı sola neredeyse devrilmek üzereydi gemi. Zorluyordu tayfayı yağmurun şiddetli ve geminin ıslak olması. Engelledi geminin devrilmesini iskeleden gelen bir başka dalga.

“Yaver gitti şansımız.” dedi orta boylu, koyu tenli ve siyah gözlü kaptan yardımcısı. Gri bir pantolon ve siyah çizme… Sırtında ise gri bir gömlek ve siyahı kaçmış bir yelek… Düzletti sudan ıslanmış ve ağırlaşmış bandanasını ve yaklaştı kaptanına. Sakinleşti deniz bir anda. Ne olduğunu anlamaya çalışırlarken tayfa, durumu anlamıştı kaptan.

“Dikkat, pruvadan büyük bir dalga yiyeceğiz!” dedi bağırarak kaptan.

“O işi bana bırakın!” dedi geminin yaşlı ve bilge büyücüsü. Beyaz bulutlar gibiydi saçları ve sakalı. Keskindi mavi gözleri. Vardı üzerinde koyu mavi tunik ve sarı yıldızlarla süslenmiş siyah pelerin. Koştu pruvaya doğru ve başladı hemen büyüsüne.

Yürüdü üzerlerine karanlık diyarlardan gönderilmiş gibi kocaman dalga katarak okyanusun öfkesini de yanına. Aklından geçti hepsinin dalgayı gördüklerinde, bu dünyada ne kadar da küçük ve aciz oldukları. Dalgaya bakıyordu yutkunarak büyücü hariç tayfanın kalanı. Karardı gök, yutacağı vakit dalga onları, uçtu pruvadan dalgaya doğru gözleri kör eden bir ışık. İkiye böldü büyücü büyük bir gürültü ve cızırtı eşliğinde dalgayı ortadan. İlerledi gemi yarılmış dalganın ortasından sakince. Sundu şükranlarını tayfa büyücüye bakarak.

“İyi iş çıkardın Zerkan!”

“Teşekkürler Kaptan!”

Tuttu öfkesini yağmur ve sakinleşti deniz. Geldi yerine herkesin neşesi.

“Tam yol ileri, yelkenler fora!”

“Emredersiniz kaptan!”

İnsanın ruhunu güzel duygularla eriten, gizemli ve nerden geldiği belli olmayan, derinden melodi… Şarkı söylüyor gibi deniz sanki. Gösterdi güneş iyice kendini.

“İskele tarafında canavar var Kaptan!” haykırdı gözlem yerinde miço. Çıkmıştı dudağının üzerinde sarı tüyleri. Siyahtı saçları ve severdi kaptanını. Endişeyle baktı kahverengi gözleriyle aşağıdaki tayfaya.

Yankılanınca gemide miçonun yüksek sesi, bıraktı bir etki tayfanın üzerine serpilmiş hayat suyu gibi. Bakındılar çevrelerine müziğin sarhoş edici etkisinden kurtulup. Kabarıyordu deniz gemiden çok uzakta olmasına rağmen. Geceden bile kara sırtında dikenleri olan… Saplanmış dikenlere çeşitli gemi enkazları ve insan iskeletleri… Yılan gibi pullu kocaman dev bir gövde ve solucan suratlı…

“Doodook!” diye haykırdı ve devam etti büyücü.

“Melodinin nerden geldiği belli oldu. Kaptan kurtulmamız gerek yoksa bizi yutacak!”

“Ahmaklar, neyi bekliyorsunuz tam yol ileri!” dedi dalgalı siyah saçlarını toplayan kaptan.

Taşıyordu ticari gemi yükte hafif pahada ağır çay. En hızlı gemisiydi okyanusun. Üç direkli yedi yüz tonluk bir canavar… ulaşabiliyordu otuz beş knot (65km) gibi yüksek hıza büyülü rünler sayesinde. Tek örneğiydi türünün, kırpardı okyanusu. Verdi gemiye isim Kaptan Reşagon Kırpıcı diye. İlerledi son hız gemi. Tam kapanmak üzereyken fark, dolduruverdi büyücü yelkenleri yırtarcasına rüzgarla. Ulaştı gemi yetmiş knota (130km). Gıcırdıyor, sarsılıyor, açılıyor tahtalar.

“Gemi dağılacak Zerkan!”

“Başka çaremiz yok!”

“Sıkı tutunun!”

Tutunuyordu can havliyle tayfa gemiye. Açıldı fark amakapattı arayı canavar. Açtı kocaman ağzını ve yuttu gemiyi tayfasıyla beraber. Leş gibi koku ve ona eşlik eden dipsiz karanlık… boşalttı zihinleri pis koku ve karanlık. Kabullendiler çaresizce olanları.

“Biri ateş yaksın!” dedi aklı başına gelen kaptan. Aydınlattı büyüsüyle büyücü ortalığı meşale gibi. Oturmuştu geminin karinası dize kadar gelen okyanus suyunun içine. Sarmıştı çevrelerini kırmızı et.

“Toplanın bir çare bulmalıyız.”

Bir araya geldi tayfa kaptanın emriyle.

“Zerkan aramızda en bilge olan sensin. Ne yapabiliriz?”

“Eski dilde bu yaratığa Düdük derler. Sesi meledi gibidir. Ortaya çıktı mı kurtulma şansı yok denecek kadar azdır.”

“Büyünü boşuna yapmış oldun.” dedi ikinci kaptan Marvin.

“Şansımızı denemek istedim. Dünyanın en hızlı gemisiyle ve benim büyülerimin desteğiyle kurtulabileceğimiz sandım. Nerden bilebilirdim bu mahlukun dünyanın en hızlısı çıkacağını. Neyse, topları kullansak bile işe yaramaz. Tek şansımız var; yer değiştirme büyüsü yapmak. Onun da tehlikesi var.”

“Ne gibi bir tehlike.” dedi tereddütle konuşan miço.

“Büyünün hazırlanması için zaman gerek. Bu denenle DooDook denize dalmadan çıkmamız için şansımız yaver gitmeli. Büyücü Konseyi’nde eğitim aldığım sırada kadim dilde Basınç denilen büyü bizi öldürebilir.”

“Basınç mı?” söylendi hepsi bir ağızdan.

“Eğer DooDook yeterince derine dalarsa, bizi öldürebilecek bir büyüdür. Bu büyü kesinlikle ezerek öldüren bir şeydir.”

Buruşturdu yüzünü tayfa.

“Su kubarir!” diye haykırdı Aşçı Hurtis.

“Vaktimiz tükeniyor. Midesinde biriken suyu tüketecek. O biterse biz de gemiyle beraber öğütülüp, göt deliğinden okyanusa gübre halinde dağılırız.”

“Şakanın sırası değil Zerkan!”

“Pardon Kaptan. Filikaya ihtiyacımız olacak. Filikayı ters çevirip içine gireceğiz.”

“Hey, gemiye ne olacak!”

“Maalesef kaptan! Büyüm onu kurtarmaya yetmez. Ayrıca filikayı ters çevirince içinde kalan hava bizi hızlıca yüzeye taşıyacak. Şansımız varsa Basınç büyüsüne yakalanmadan kurtuluruz.”

Gitti geldi kaptan bir ileri bir geri. Baktı yukarı ve aşağıya gözleriyle tartıyormuş gibi.

“Tayfamın hayatı önceliğimdir. Toplanın etrafıma.”

Toplandı tayfa kaptanın etrafına. Isırdı kaptan tayfanın kulaklarını üstten hafifçe. Dilemekti şans kültürlerinde bu işaret. Yöneldi filikaya büyücü tayfayı da yanına katarak. Çıkardı belindeki kuşağından kara kaplı kitabını. Çevirdi sayfalarını. Aradığını bulunca, yöneldi doğruca pruvaya. Çizdi yere siyah bir daire. Doldurdu içini “X” işaretiyle. Doldurdu “X”in etrafını “L” şekliyle.

“Filikayı tam buraya yerleştirin. Büyünün bitmesine yakın hepimiz altında olmalıyız.” dedi büyücü çatlak sesiyle.

Yaptı tayfa denileni, taşıdı filikayı çizilmiş şeklin üzerine.

İzliyordu Kaptan Reşagon olanları sessizce. Vardı Kırpıcıyla yaşadığı çok güzel anları. Sahipti dünyanın en hızlı gemisi ünvanına. Nimetti yaşadığı dönem için ona. Borçluydu zenginliğini ve ününü ona. Neden oldu içinde büyüyen hüzün ve burukluk duygulanmasına. Baktı herkes aynı durumda. Olamayacaktı böyle güzel gemiye bir daha sahip. Göçüp gitmişti efsanevi Usta Herkon tüm sırlarıyla beraber bu dünyadan. Başladı gemi sarsılmaya. Yayılıyordu yanık ve duman kokusu etrafa. Anlaşılan gemiyi öğütecekti mide. Bitirmek üzereydi neredeyse büyücü de işini. Dönmüştü daire mavi ve beyaz ışık saçan girdaba.

“Hazırlanın, filikanın altına girin ve girdabın içinde durun. Birazdan okyanusta olacağız!”

“Kaptan, ne yapıyorsun orada!” diye haykırdı Marvin.

Düşünmüyordu Reşagon gemiden ayrılmayı. Ok gibi fırlayıverdi yayından yardımcı kaptan. Yakaladı isteksiz adamı. Direnmek istedi Reşagon fakat yetişti yardıma birkaç tayfa. Taşıdılar kaptanı filikaya.

“Nefes alın ve filikaya sıkıca tutunun. İşte başlıyor!”

Buldular biranda kendilerini soğuk suyun içinde. Zor tutuyordu on iki kişi nefesiniciğerinde. Yükseldiler büyük bir hızla yüzeye. Hava tükenmek üzereyken, güldü yüzlerine güneş. Ters çevirdiler filikayı ve derin derin taze hava çektiler kaburgalarının içindeki körüklere. Çıktılar filikaya zor bela, perişan bir halde.

“Bakın bir ada!” dedi heyecanlı ve yüksek sesiyle miço.

“Ziyafet sofraları aşkına! Bu benim büyüdüğüm ada!” diye haykırdı titreyen sesiyle büyücü.

Çektiler tükenmekte olan güçleriyle adaya doğru kürek …