Son Masal
Gideceğini biliyordu. “Gitme!” de dese, “Defol!” da dese kederli bakışlarını önüne sürüp şu kapıdan çıkacaktı. Sonrasında ikisinin de yüreği, ateşler…
Author: Hande Çiğdemoğlu
1979 İstanbul doğumlu. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, İşletme Bölümünde başladığı eğitimine, aynı üniversitenin Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı'ndaki yüksek lisans programı ile devam etti. Bankacılık, sigortacılık ve finans uzmanlığı yaptı.
Şu anda yakın zamanda tamamlamayı umduğu bir öykü kitabı projesi için çalışıyor. Sevdalım Hayat, Edebiyat Haber, Kitap Eki ve Birgün gazetesinde yazıları yayınlanıyor. İki oğluyla birlikte büyüyen umutları var. Edebiyat ve dünya müzikleri ile ilgili. Deniz tutkunu.
Aşkın Bir Rengi Olsa
Ne kadar da sakin uyuyor. Kıpırtısız ve huzurlu… Gözleri birer çizgi gibi mühürlenmiş, içeride neler olup bittiğini kestiremiyorum. Ağzı kapalı,…
Cadı Katı
“Çıkamaz çocukluğundan dışarı Kimse. Kardeşliğimiz bundandır Mavi sularla binlerce yıl.” Fazıl Hüsnü Dağlarca Doğmadığım ama büyüdüğüm eve, çocukluğumdan artık bir…
Eğer
Çocuk, soğuktan sümüklenmiş burnunu hırsla çekti. Omuzları geride, başı yukarıda altında durduğu evin balkonuna bakıyordu. 8-9 yaşındaydı sesi, az daha…
45 Saniye
Tam 16 kişi bir brandanın üstünde yatıyorduk. Laciverdi siyaha dönmemiş bir gecenin altında denizden bilmem kaç yüz metre yükseklikteydik. Henüz…
Defin
Birazdan en yakın arkadaşımı gömeceğim. Apartmanın arka bahçesine bakan dairenin balkon altını gözüme kestirdim. Ne ayakaltı ne de kuytu. Dairenin…
Giderken
Acımasız güneşin kavurduğu tenime sorsan, bir anda suya atlamam, sıcaktan nefessiz kalan bedenimin her karesini suyla buluşturmam gerekirdi. Ama ben…
Kızıldan Maviye
Annesi ve babası aklına geldiğinde denizin tam ortasındaydı. Gerçi karanın görünmediği her yer denizin ortası sayılırdı. Sınırları, güzelliği, kuralları ve…
Issık Göl
Müşerref, elinde tepsi, çayları dökmeden yürümeye çalışıyor. Kapıyı tutuyorum, o önde biz arkada alışveriş merkezinin terasına çıkıyoruz. Kızların hepsi sigara…
Nimet’in Hapları
Yüksek bir yerden halkımı selamlıyorum. Küçük birer figür gibi gördüğüm binlerce insan tezahürat ederek, alkışlayarak selamımı karşılıyorlar. Yüzlerini seçebildiklerimde müthiş…
Boncuklu Kuzu
Ağzımın içi aşağıdaki mahallenin kurumuş deresi gibi. Merdivenleri ikişer üçer çıkıyorum, gözümün önünde şelalelerce sular akıyor. Bu kadar yorulduğuma değdi…