Perî-dar

Çıktı. Cebinde; dededen kalma bir köstekli saat, sevdiğinden armağan dantelli mendil, üç kuruş iki de para vardı. Baba evindeki en sevdiği köşesi olan cumbaya dizili konforlu minderlerini, Eminönü’nde her gün Türk kahvesi içtikleri şekerciyi, Babıali yokuşundaki memuriyetini, çevresinde ona karşı gelen deli muamelesi yapan herkesi geride bırakmıştı.

Aklın mantığın alıyor mu böyle bir şeyi, diyordu anası rıza göstermeyerek. Adamın aklı şaşıyordu zaten kokusu buruna değdiğinde sevdiğinin. Gözleri dalıyor, ondan uzak kaldığı her an daha da derinlere saplanırcasına bir hançerin açtığı yara gibi nefesi kesiliyordu.

Ufak ahşap tekneye atlayıp cebindeki son kuruşları da kayıkçıya verdiğinde kendini hiç olmadığı kadar özgür hissetti. Gereksiz hiçbir şey taşımamalıydı. Sevdiği ona zaten dünyaları verecekti. Memurluğunu temsil eden, düzgün, püskülü bile henüz dağılmamış fesini tekneyi kullanan ihtiyara vermeyi düşündü. Ancak hiç muhabbetli biri değildi kendisi. Adama fesi artık neden istemediğini anlatmaya, samimiyet kurulmuş olacağı için adamın “nereye” suallerine cevap vermeye dermanı yoktu. Yapmadığı iyiliği denize attı Halik iyilikten saymasa balık bilirdi.

Üsküdar’a geçerken güneşi ardında bırakıyor olması hoşuna gitti. Arkasını dönüp yarımadanın üzerine batan kızıllığa bakmadı. Çamlıca tepesinin üzerindeki bulutlardan yansıyan pembe ve yavruağzı ışıklar, mavi gök üstünde yeterince güzel bir manzara sunuyordu ona. İçinden konuştu kayıkçıyla. Son olarak seninle konuşuyorum, dedi önce. Evet; tüm güzelliğiyle, misk kokusuyla, iri gözleriyle beni bekliyor, dedi hayali cevaplar almış gibi. Saatini açtı ve kapadı. Akşam ezanına az kalmıştı, tam vaktinde orada olmalıydı.

Onunla tam da bu tenha ormanlıkta tanışmıştı. Yine akşam vaktiydi. Yalnız gece olduğunda yüzünü gösterirdi. Belki de dostlarıyla buraya eğlenmeye gelmeyip ormanda kaybolmasa onunla tanışamayacaktı. Mihrimah Sultan camiinden ezan sesini duyunca saatini de fırlattı. Koşar adımlarla ormanın derinliklerindeki açıklığa geldi. Kara bir ceylan onu bekliyordu. Daha önce bu Anadolu mahlûkunu canlı canlı hiç görmemişti ama kapkara olamayacağına emindi. Bu sevdiğinin diğer sureti olmalıydı. Ceylanın görünüşü değişti. Peri güzelliğiyle beyaz gelinliği içinde sevdiği karşısındaydı. Davullar çaldı zurnalar öttü. Ormandaki düğünü işiten olmadı. Düğün bitince gelin duvağını kaldırmadan kendi âleminin perdesini artık kocası olan adam için araladı. Perdeyi aştığında adamın ayakları artık ardına bakmaktaydı.