Kütüphanedeki Sır

Not: Öykünün ilk bölümüne buradan ulaşabilirsiniz.

“Bir gün sıradan bir insan Semedri Devri ile ilgili bilgileri barındıran yazmalara ulaşmak istedi. Bu yazmaları barındıran kütüphaneye sadece kâşiflerin giriş izni olması sebebiyle bir kâşiften yardım talebinde bulundu. Kâşif, doğası gereği yeni bir bilgiye asla hayır diyecek durumda değildi. Bundan dolayı bu isteği hemen kabul etti. Anlaşmaya göre kâşif kütüphaneye gidip kitabı alacak, önce kendisi okuduktan sonra, faydalanması için bu kişiye verecekti. Fakat kütüphane kuralları gereği kitapları yalnızca orada okuyabileceklerini, dışarıya çıkarmanın yasak olduğunu öğrendiler. Böylelikle her gün sabahın ilk ışıklarıyla beraber, kâşif kütüphaneye bu yazıtları okumak için gider; diğer adam da heyecanla onu kapının önünde bekler dururdu. Kâşif okuduklarının etkisiyle günbegün değişmeye başladı ve bir gün bu insan soyunun varlığını görmezden geldi. Öğrendiklerinden sonra inisiye bir kâşifle sıradan bir insanın herhangi bir şekilde iletişim haline geçmesinin kabul edilebilir bir şey olmadığından dem vurdu. Bu kişi, kendisi sayesinde bu bilgilere erişmiş kâşifin tavrına çok içerledi ve onu bilgileri kendisiyle paylaşmadığı takdirde halka ifşa etmekle tehdit etti. Bunun üzerine kâşif şöyle dedi: “Peki o zaman, sana sadece bir kere söyleyeceğim bu sırları. Aklında tutabilirsen ne ala. Yoksa ne yazık… Bu okuduğum kitapta Semedri insanlarının nasıl ortadan kaybolduğu anlatılıyor ey insan. Bilinenin aksine Semedri Tufanı en büyük tufan olmamakla beraber, hemen hemen hiç bir tufan da tüm yeryüzünü kapsamamaktadır. Semedri de orta arda boyunca uzanan topraklarda yaşayan insanlara verilen addır. Semedrililer mistik öğretiler ile bilince dair ilimleri birleştirmede öylesine mahirleşmişti ki, sonunda her biri bir alim seviyesine ulaştı. Birbirlerinin zihinlerini kontrol edebilme ve zihin okuma gibi konularda uzmandılar. Bir gün aralarında yaşanan bir anlaşmazlık öylesine büyüdü ki, yeryüzünde tek bir Semedri insanı kalmayana dek birbirlerini yok ettiler. Bunu zihin kontrolü yoluyla gerçekleştirdiklerinden dolayı; bu tükeniş sonrasında olaya şahit olanlar, cesetlerde en ufak bir hasar dâhi bulamadılar. Fakat yüzlerindeki dehşetten, yaşadıkları acının izleri yadsınamaz bir şekilde okunabiliyordu. Böylelikle on altı ya da on dokuz milyar nüfuslu Semedri insanları o gün tarih sahnesinden silindi. Bu denli ihtilafa düşmelerine sebep olan şey ise içlerinden bazılarının zihin seyahatleri sonucu evrenin derinliklerinde uyuyan dehşetli bir takım varlıklarla iletişim haline geçmeleriydi. Bazı Semedrililer bu durumu hoş karşılamamış ve tanrıların kötü olanlarıyla ilişkiye girmenin üzerlerine lanet yağdıracağını iddia etmişlerdi. Kimilerine göreyse kötü tanrı olarak adlandırılan varlıklar vampirlerin ta kendisiydi ve vampirizmin yayılmasından başka bir hedef gözetmiyorlardı.

(İkinci Bölümün Sonu)