Öykü

Seven Hill ve Angry Birds

1 vadi, 2 vadi, 3 vadi, 7 tane güzel vadi. Vadi görmüş müydüm daha önce, hatırlamıyorum. Götürdükleri yerde gördüğüm vadi miydi, onu da bilmiyorum. Her şey hep böyle başlıyor. Unutarak ve de bilmeyerek. Ben size inanıyorum. Kendime güvenmiyorum.

Hem sana diyorlar konudan konuya atlıyorsun, hem sen kendini bu konuda eleştiriyorsun her fırsatta, hem de almışsın eline mikrofonu bildiğin bilmediğin ne varsa anlatıyorsun. Seni dinleyenler varken hâlâ, bak burada yanlış yapıyorsun. Biraz öğren, sakin ol.

Mesela geçmişsin annenin karşısına senin evet demen işe yaramamış, onun hayır demesi işe yaramamış , susmayı dene diyorsun. Bu hakkı bana kim veriyor diye düşünürken güzel annemin kapısı açıldı. Kimse değildi işte o anneydi. Geçen akşam söylediği gibi 1 ilaç 2 ilaç. Bilmediği iki tane ilacı kullanıyor, yarın eczacı arkadaşıma unutmazsam sormak istiyorum. Ona karışma hakkını da bana kimse vermiyor belki evet ama neydi o ilaçlar, içinde B6 vitamini ve krom bulunan bir ilaç neye şifa olacaktı ? O kendisine faydalı olacağını düşünürken, benim yerli yersiz her evham yaptığımda COVID testi yaptırmam gibi babamın test yaptırdığını öğrendim. Sonrasında bende bir üşütme başladı, annem yetişti ilaçla değil, mandalina suyu sıkıp getirdi, bir önceki günde portakal kabuğu vermişti canım annem, ona da ben doğal yollu krom içeren besin bulmak istiyorum. Önce kromun neye yaradığını öğrenmem lazım sabah eczacı arkadaşıma unutmazsam soracağım.

Korku ve endişe dolu bir akşamın ertesinde inanıyorum ki herkes sıhhatli olacak. İnşallah öyle olur inşallah. Oldu. Babam kız kardeşimle bana aynı anda sağlık bakanlığı mesajı ile tc sini göndermiş, kim sonucuna önce bakacak diye bizi deniyor, kız kardeşimden mutlu haberi öğrendim negatifmiş babamın sonucu. Yani kardeşim önce bakmış oldu , sarılmak istiyor insan böyle durumlarda. Hem babasına hem de kardeşine.

Herkes anneannem için unutuyor diyor, ben dahil, ama ben onun kadar tatlı unutan ve bir o kadar da kendini savunan anneanne daha görmedim, şahsen kendini savunamayan biriyim, istiyorum ki hep , hepimiz pembe bulutların olduğunu düşünüp kardeşçe yaşayalım. Beni kimsenin savunmasını istediğim de yok, parçası olmak istemiyorum, istiyorum ki dün olmuşsa aramızdaki husumet, hepimiz anneannem gibi dünü unutalım.

Alkışlarla çağrılan hangi kuş sinirli olur ki?

Anneanne sana balık alalım mı? Cevap:

Havuzum mu var benim de yüze de bakam ? kurban olurum sana anneanne.

Kendime kızıyorum, kimseye değil. Ve küllerinden, güllerinden doğmak istiyorum. Kahrın da hoş olsa gerek, lütfunda hoş derler ya, çalışıyorum öğrenmeye.

Join the discussion at Kayıp Rıhtım Forum'da yorum yap.