Büyülü Piksel

Ne demişti insan: yaşam için mücadele etmek herkesin fıtratı peki  insan yaşamı için nasıl bir mücadele içinde? insanlar neden bu kadar farklı renklere bürünmüş durumda. belkide her insan bir pikseldir kocaman bir resmi oluşturan farklı pikseller , hayatın onlara yüklediği farklı görevlere göre renklenen insan,  bir bütünü oluşturan insan, yetenekli ressamın kaleminden akarcasına dünyaya yansıyan hayatı bir bütün halinde yaşayan insan.

“peki benim görevim resmin neresinde?,  ressam beni nereye kondurdu ?”

eline aldığı kitabı kapağını açmadan geri koydu dali , bu düşünce rahatsız etmişti onu yatağında doğrulup birkaç saniye hayatını düşündü görevlerini, hatalarını ve başarılarını .

düşünmek istemediği anıları doluştu aklına düşünmek istediklerini çiğneyip geçiyor aklını acıtıyorlardı. “Lanet düşünceler” dedi.

Birkaç dakika önce yatağın kenarına fırlattığı kıyafetlerini huzursuz bir şekilde giymeye başladı , eski sararmış kareli bir gömlek , eskiciden  aldığı cafcaflı günlerinden eser kalmamış olan  kahverengi  bir ceket ve ispanyol paça. yamalarla süslenmiş kadife pantolon .

Zengin bir adamın köşkünde sabahtan akşama kadar çalışarak kazandığı az miktarda parayla  ancak geçinebiliyordu, parası  kiraladığı yıkılmaya yüz tutmuş dairenin  kirasına ve karnını doyurmasına zar zor yetiyordu, zaten kıyafetlerini pek umursadığı söylenemezdi hayatta umursadığı yegane şey kitaplardı  bazı zamanlar parası  kitap almaya

Yetmediğinde rıhtıma gidip hamallık yapıyordu bazende ucuz fahişelerle birlikte olmak istediğinde.

Kafasında dışarı çıkıp rıhtıma gitmek vardı  deniz her zaman onu mutlu ediyordu, gizemli dünyalara giden gemilerin düşlerini kuruyordu ,belki birgün benide alırlar diyordu  buradan uzaklara  tolkien’in dünyasına giderim belki de lewis’in evrenine kim bilir. çalışmadığı vakitlerin çoğunu rıhtımda geçirirdi zaten.

Kapıya vardığında  fırtınanın habercisi olan  gökgürültüsünü duydu  dışarı çıkmaması için haykırıyordu sanki, dışarısı daha iyi diye düşündü gökgürültüleri kafasındaki iblislerden uzaklaşmasına yardımcı olabilirdi.

Köşkün sahibinin  iyi çalıştığı için verdiği ayakkabılarını eline aldı , yeni bir ayakkabı hediye etmemişti patronu  şişmanladığı için ayağına küçük gelen ayakkabıyı vermişti verirkende sıkı sıkıya tembihlemişti daliyi , eğer daha çok çalışırsan belki elbiselerimdende birkaçını alabilirsin demişti.

Bu hatırada zihnine bıçak gibi saplandı dali’nin ayakkabıları yere fırlattı, “bugün” dedi senin pis ayakkabılarını giymeyeceğim , eski kapıyı yavaşça araladı dışarda yağmur yağmıyordu  dışarı  adımını atıp çevreyi kolaçan etti düşündüğü gibi etrafta kimse yoktu kapıyı kapatıp yola koyuldu kilitlemesine gerek yoktu  evde çalmaya değecek bir şey bulunmuyordu , kitaplarda hırsızlar için pek değerli sayılmazdı doğrusu.

Uzun bir yürüyüşün ardından rıhtıma ulaştı deniz gözlerinin önünde uzanıyordu  fırtına tehlikesi yüzünden tekne ve gemi yoktu rıhtımda ,  bu gece beni almaya gelemezler sanırım dedi. Fırtınada büyülü bile olsa gemiler rıhtıma yaklaşmazdı sanırım.

 

Dali ingiliz değildi , beyaz bile değildi ama ataları buraya getirilmişlerdi rıhtımsız sahillerine yaklaşan beyazlar onları buraya getirmişti. Fırtına ve yağmur başlayalı birkaç dakika olmamıştı ama deniz büyük dalgalarını rıhtımın üzerine kamçılar gibi indirmeye başlamıştı bile , dali rıhtımın sonuna  oturmuştu üzeri sırılsıklamdı ve deniz onu çekmek için elinden geleni yapıyordu bu hayattaki rolüm ne diye düşündü bugüne kadar kendini hiç değerli hissetmemişti  her zaman aşağılanmıştı  annesi küçükken ölmüştü  babası ise bıçaklanarak öldürülmüştü birkaç sene yurtta yaşadıktan sonra hayatın içine bırakmışlardı onu. kitaplarla yurttayken tanışmıştı  ve bırakamamıştı o günden sonra , okuma yazmayıda yurtta sökmüştü. piksellerle zengin bir adamın satın aldığı  bilgisayarda karşılaşmıştı  pikseller demişti adam; bilgisayardaki görüntüyü oluşturur bütün renkler beyazdan gelir ,bizim gibi  demişti ,bilgisayarı beyazlar buldu. Siyahların görevi beyazları taşımaktır diyerek aşağılamıştı onu.

Ağlamaya başladı dali gözyaşları yağmur suyuna karışıyordu  benim görevim kölelik dedi dünyadaki yerim  başkalarını taşımak  eğer bir gün büyülü bir gemi gelirse beni değil beyazları götürür bu kıyılardan  ,ben bir hiçim.

Yağmur garip bir şekilde  dindi gökgürültüleride durmuştu, sanki hepsi daliyi dinliyordu ıssız gecede. bulutların arasından ay yüzünü çıkarttığında dali  içine akan müthiş bir duyguyla sarsıldı  heyecan!

Açıkta bir gemi duruyordu ay ışığı geminin üzerine düşüp gemiyi aydınlatmıştı  daliyi şaşırtan şey geminin tamamen tahdadan oluşuydu ve büyülü bir havası vardı.

Dali daha fazla bekleyemezdi oradaydı işte onu bekliyordu ,bunu biliyordu, dali için gelmişti gemi . onu hayallerine götürmeye gelmişti

 

Dali hiç düşünmeden suya atladı, gemiye doğru yüzmeye başladı ulaşacaktı ona ne olursa olsun ulaşacaktı.

1970 Sabahı gazeteler rıhtımda ölü bir siyahinin  haberine unutulmuş bir köşesinde yer vermişti. Nasıl öldüğü henüz muammaydı uzmanlar düşük vücut sıcaklığına bağlı donma ya da kalp krizi demişlerdi  pek fazla umurlarında olduğu söylenemezdi açıkçası…