Kategori: Öykü

Bir zamanlar sınırları doğuda yüksek duvarlara, güneyde ufukla birleşen taş yığınlarına, kuzeyde ve batıda engin denizlere ulaşan bir ülke hüküm…

“Sana dostluğumuzun bir nişanesi olarak bunu vermek istedim, Benim değerli böceklerimin arasında en çok bunu severim.” Dedi ve yanındaki kıza…

“Durgun sular, dans edecek, toprakların üstünde, çiçekler açacak, yağmurlar yağacak, şükredecek canlılar, canları için yıldızlara ve orada yaşayanlara… Budala! Diyecekler…

Ardına bakmadan koşuyordu küçük çocuk. Kalbi korkuyla sarsılmış acı içindeydi ama bu acı onu yıldırmadı. Tek düşüne bildiği onu kovalayan…

Yaz aylarından nefret ediyordu Sait, çünkü beton ormanda yaşayan modern şehir insanı dolduruyordu doğup büyüdüğü köyü. Varsın olsun beş yüz…

“Bir sorun var” diyor Shayla, Narmini’e. Bu kadar zamandır konuştuğu her konuya “Hı hı ya da evet” demişdi, anlayamamasına bir…

Üç iki bir! Bataçıkan yolunun şehrin hengâmesinden kurtulan ucunda yer alan hanın belli bir ismi yoktu, ismi olmadığı gibi bir…

Kişi’nin, kendi köylerine de uğrayacağını duyduklarında hayat durdu. Rüzgar pustu, Karabaş havlamayı yarıda kesti, pınar şakımasını inceltti. Terzi sırasına girdi…

Gecenin ağır sisi ve dağların homurtusu, yaprakların gölgesi ve kurtların ulumaları, ormanı zinde tutar. Sık servi ağaçları ormana girenlerin kafasını…

İlkbahar gecesinde, Condull Dağı etekleri ve Uyuyan Orman arasında kalmış minik köyün üzerinde, bulutsuz karanlık bir gök, yanında solgun ışıksız…

“1 haftalık kaçamağın bu kadar iyi geleceğini bilseydim çok daha önceden işlerimi bitirmiş gibi yapardım.” Harika plajlar da yüzmek, antik…

Dört kişi vardı gürül gürül yanan kamp ateşinin etrafında. Her biri oturmuş önlerinde çatırdayan alevleri izliyordu. Her biri kendine özgüydü….

Yeryüzünün en güzel renklerinin, en çirkin ve en kasvetli duygular ile tanıştığı gece başlamış tüm hikaye. Annem ne zaman bu…

Osman ile görüşmeyeli nereden baksan on beş sene olmuştu. Lise öğrenimimiz boyunca can ciğer kuzu sarması olmuş, içtiğimiz su ayrı…