Balerin

Pera’nın arka sokaklarından birinde, yer hizasından parmaklıklı küçük bir pencereden sarı, zayıf bir ışık hüzmesi sokağın tekinsiz karanlığına taşıyordu. Büyük ve eski bir opera binasının zemin katına aitti bu küçük pencere.

Yağan yağmur suları tazyikli bir şekilde, bu eski pencerenin durduğu duvara bağlı çatlak bir su borusunun ağzından aşağı akardı çoğu zaman. Bir kısmı kaldırımdaki mazgala, bir kısmı da bu zemin kattaki terzi odasının küf kokan duvarına sızardı.

Genç bir kız çalışırdı bu loş odada. Genç ve yorgun bir kız. Genç, yorgun ve kambur bir kız!

Kızın tek görevi balerinlerin taçlarına taşlar işlemekti. O kadar çok balerin vardı ki bu opera binasında dans eden; sabah akşam bu dansçıların taçlarına diktiği parlak taşlar, yaldızlı pullar ve kör iğneler yüzünden elleri yara bere içindeydi.

İşine ara verdiği sırada, sahne arkasından ne zaman hayranı olduğu bu balerinleri izlese, kendini bu kuğu zarafetindeki kızların yerine koyardı. Aşağıdaki soğuk, karanlık ve küflü terzi odasına indiği zaman çizik, sedefleri yer yer dökülmüş büyük boy aynasının karşısına geçer ve kendi yaralı elleriyle diktiği taçlardan birini dağınık saçlarına takarak o balerinlerden biri olduğunu düşünürdü. Ayakuçlarını hafifçe yukarı kaldırmaya çalışır ve dans edermiş gibi yaparak kollarını açıp kapatırdı yukarıdan duyulan melodilerin puslu gölgesinde.

Sonra bir anda dansı bırakır ve kamburuna bakardı umutsuzca. Nefret ettiği, tiksindiği, yorgun güzelliğine gölge düşüren bu eğri büğrü kemiklerine.

Yağmurlu bir gece kırık dökük taşların içinde evine gitmeye çalışırken ayağı takılıp bir su birikintisinin içine düştü bu yorgun, bitkin, kambur terzi kız. Ayağa kalktığında sahibi yaşlı bir Yahudi olan antika dükkanının önünde buldu kendini. Esrarengiz objelerle dolu vitrinin parlak ışıklarının altında cam bir kürenin içinde minyatür bir balerin takıldı gözüne. Bir ayağının ucunu diğer bacağınına yapıştırmış ve zarif kolları yukarı doğru uzanmış. Başında ise kendi yaptıklarına benzeyen parlak taşlı bir taç.

Kendini alamayarak antika dükkanından içeri girdi. Yaşlı Yahudi’nin gözleri kambur kızı görünce parlamıştı. Kız küreyi eline alıp sallayınca küçük, beyaz kar taneleri pırıl pırıl dökülmeye başladı minyatür balerinin etrafında. Sanki balerin de kar taneleri ile birlikte dönüp dans ediyordu. Hüzünlü gözleri ise bu dansına tezat kızı izliyor gibiydi. Terzi kız adeta büyülenmişti.

Yaşlı adam kızın gözlerindeki hayranlığı ve fiziksel durumundaki onarılamayacak deformasyonu görünce anlamıştı. Kıza isterse hayatında bir kere bile olsa çalıştığı opera binasında sahneye çıkıp dans edebileceğini, dansı ve güzelliği ile bütün salonu kendisine hayran bırakabileceğini söyledi.

Tek yapması gereken alkışın sesine kendini kaptırmamasıydı. Bu büyülü anı bırakıp sahneden kaçması gerekiyordu eski haline dönebilmesi için. Eğer kaçıp gitmezse bu cam kürelerden birinin içinde sonsuza kadar minyatür bir balerin olarak hapsolacaktı.

Kız söylenenleri anladığını belirten bir işaretle antika dükkanında, şeytanı bile korkutacak boynuzlar ve yüzlerle kaplı bronz çerçeveli bir dev aynasında son kez kamburuna baktı. Sırtındaki o iğrenç, uğursuz çıkıntıya!

Yaklaşan yılbaşı gecesi, operanın en sükseli oyunlarından birinde baş balerin olarak sahneye çıkacaktı. Partneri olan balet operadaki en yakışıklı dansçılardan biriydi. Onun kollarında saatlerce dönebilir, büyük elleri üzerinde dakikalarca havada uçabilir ve dudaklarını rol icabı bile olsa hissedebilirdi.

Dansa başlamadan önce bütün seyirciler göz kamaştırıcı bir kızı izliyordu artık. Daha önce hiç bu kadar güzel olmamıştı. Mükemmel bir fiziğe sahipti. Parlak yaldızlarla boyanarak iyice pürüzsüzleştirilen güzel bacaklar, narin kollar ve dümdüz bir sırt. Başında topladığı saçlarında ise kendi yaptığı taçlardan bir tanesi en havalı şekilde yerleştirilmişti. Artık bir kambur değildi, baş balerindi ve sahne onundu.

Müzik sona erdiğinde ne sahne arkasında ne de izleyicilerde çıt çıkmadı. Kız ne olduğunu anlayamadan seyircilerden biri ayağa kalktı ve elleri patlayana kadar alkışlamaya başladı. Diğer seyirciler de ona katıldılar. Alkışlar tezarühatlara, ıslıklar çığlıklara dönüştü. Kızın başı dönüyordu. Bu koca sahneden ve karanlık büyüsünden bir an önce uzaklaşması lazımdı. Gözlerinden sicim gibi yaşlar boşalıyordu. Oysa bunlar sevinç gözyaşları değildi. Çaresizliğin içinde boğulmak üzere olan bir kızın isyanıydı.

Hayatı boyunca bir kere bile olsa o eski, loş ve küf kokulu terzi odasından çıkmış, göz kamaştıran bir balerine dönüşmüştü. Sırtında taşıdığı kamburuna şimdi geri dönmesi haksızlık değil miydi? Peki, sonsuza kadar cam bir kürenin içinde kalıp dans etmek?

Gözü bir an dekorlardaki aynalardan birine takıldı. Kendisini, o muhteşem güzelliğini gördü aynaların içinde. Kırılgan, zarif ve asil. O anda ait olduğu yeri anlamıştı. Geri dönemezdi. Alkışlar yükseldi, salon inledi. Bütün Pera bu seslerle yankılandı. Birden keskin bir soğuk tenini delip geçerek genç kızı nefessiz bıraktı. Önce kolları, sonra bacakları ve sırtı daha sonra da yüzü ve kalbi taş kesti. Gözlerinden akan parlak bir damla yaş ise orada donup kaldı.

Yaşlı Yahudi, antika dükkanınındaki vitrinine minyatür balerinin dans ettiği cam küreyi itina ile yerleştirirken gökyüzüne baktı. Yine yağmur geliyordu. Balerinin porselen yüzünde tıpkı yanındaki cam kürede ve onun yanında sıralanmış diğer kürelerdeki balerinler gibi bir hüzün vardı.

Acaba bir gün başka biri gelip de bu küreyi elinden düşürüp kırabilir miydi? Belki o zaman özgürlüğüne kavuşabilirdi. Belki de yeniden kambur olmayı dileyecekti!

Şimdilik diğer küredeki balerinler gibi o da dışarıda yağan yağmuru izlemeye başladı. Antika dükkanının önünden kambur bir kız geçer gibi oldu. Yoksa bu kendi yansıması mıydı? Pera’da yeni bir gece başlıyordu.