Şehrin Kalbi
Çocukken, pencerenin önüne her oturuşumda anneme aynı soruyu sorardım. “Anne bu şehrin bir kalbi var mı? Yaşıyor mu bu şehir?”…
#165: YAPAY ZEKÂ
Çocukken, pencerenin önüne her oturuşumda anneme aynı soruyu sorardım. “Anne bu şehrin bir kalbi var mı? Yaşıyor mu bu şehir?”…
Penceremin perdesini havalandıran rüzgâr Denizleri köpük köpük dalgalandıran rüzgâr Gir içeri usul usul beni bu dertten kurtar Bana esmeyi anlat…
Biliyorum, bana yukarıdan bakıyorsunuz düştüğüm kuyunun ışık sızan deliğinden belirsiz silüetlerinizi görüyorum. Duygusuz bakıyorsunuz ama niye iliklerime kadar aşağılanmış hissediyorum?…
İkimiz de aynı noktaya bakıyorduk. Ben senin korkudan titreyen gözlerine, sen benim kaçmaman için yalvaran gözlerime. İkimiz de biliyorduk gitmeme…
Annem hep gözlerini babandan almışın derdi, o yüzden babamın en çok gözlerini seviyorum. Evimizde tek bir oda olduğundan annemle aynı…
Sabah olduğunu anlamıştım ama uyanmak için gözüme güneşin ışınlarını yollamasını bekliyordum. Nafile bir bekleyiş oldu tabii bu havalar soğumaya başlamıştı,…