Ötede Bir Yerlerde

Tarren sokakları sidik, at pisliği, ter ve ekmek kokuyordu. Taze ekmek, diye düşündü Rols üzerine basmamak için köpeğe ait olması muhtemel başka bir dışkının üzerinden atlarken. Dışkının üzerindeki sinekler ivediyle kaçıştılar. Yanında yürüyen Gimli’ye üstünkörü bir bakış attı. ‘’Bu çöplüğü daha ne kadar solumam gerekiyor,’’ dedi kaşlarını çatarak.

‘’Bi paralı asker için fazlaca titizsin,’’ dedi Gimli dudaklarını geren çirkin bir sırıtışla. ‘’Bileydim gelirken sana kızımın kokulu mendillerinden getirirdim.’’

‘’Ne kadar?’’ diye üsteledi Rols. ‘’Şu tanrıların ötelediği yerden çıkar beni. Kızın hakkında daha sonra da konuşabiliriz.’’

‘’Az daha sabret,’’ dedi Gimli. Zayıf ve bol tüylü bir köpek önlerinden geçti, birkaç çıplak oğlan da peşinden koşuştular.

‘’Buraları biliyor musun, hep böyle miydi?’’ diye sordu Rols.

‘’Nasıl mıydı,’’ dedi Gimli. Kırklı yaşlarının sonundaydı adam ve biraz da tıknazdı.

‘’Yoksul,’’ dedi Rols her harfin üstüne itinayla bastırarak. ‘’Bizim oralarda köleler bile bunlardan daha iyi yaşıyor. Sebebi savaş mı yoksa hep böyleler miydi?’’

‘’Kölelerin nasıl yaşadığını bildiğini mi sanıyon?’’ dedi Gimli. ‘’Eğer bildiğini sanıyosan hiç bi bok bilmiyondur.’’

Rols başka bir ortamda olmuş olsalar üstelerdi ama susmayı yeğledi. Bu Gimli denen adamı anlaması güçtü; her şeyi ciddiye alabilir, her şeyi de şakaya vurabilirdi.

On dakikalık sessiz ama kokulu bir yürüyüşün ardından bir genelevin önünden geçtiler. Kapısında kırklı yaşlarda tek göğsü dışarda çirkince bir kadın dikiliyor, geçenlere Rols’a çok da çekici gelmeyen bakışlar atıyordu. Rols ve Gimli’yi de es geçmedi. Rols buralardaki genelevlerin yaşlı kadınlar ve hastalıklardan başka bir şey barındırmayacağını düşünerek bakışlarını önünde tuttu.

Bir diğer on dakikanın ardından içerisinden hoş yemek kokuları yükselen bir hanın önündeydiler. Rols, Gimli’yi dürtükledi. ‘’Şurada karnımızı doyurabilir ve bir iki maşrapa soğuk bira içebiliriz ha?’’ dedi. ‘’Bak içkileri ben ısmarlıyorum. Muhtemelen kızarmış ördekleri filan vardır.’’

‘’Muhtemelen,’’ dedi Gimli, ‘’orda yiyeceğimiz tek et köpek etidir. Biraz şanslıysak ve buranın kedileri topalsa kedi eti de olabilir. Bira için de at sidiği veriyorlardır.’’

Derin bir of çekti Rols ve matarasını yolculuğun ilk yarım saatinde boşaltmış olduğu için kendine lanet etti. Bohçasında da giysiden başka bir şey yoktu. ‘’Bari şu mataranı ver de bir yudum içeyim,’’ dedi.

‘’Bir gümüş,’’ dedi Gimli sararmış dişlerini göstererek.

‘’Bir gümüş mü?’’ dedi Rols. ‘’Seni soyguncu puşt. Bir gümüşe on maşrapa bira alabilirim, hem de en âlâsından.’’

‘’Burda değil,’’ dedi Gimli. ‘’Burda bir gümüşe ya benim mataramdakini alırsın ya da,’’ dedi karşıdaki hanı işaret ederek, ‘’on maşrapa at sidiği.’’

‘’Kalsın,’’ dedi Rols. ‘’Ne at sidiğini ne de senin hastalıklı mataranı istiyorum.’’

Gimli omuz silkti. Rols boynuna doladığı uzunca çaputu burnunu da kapatacak şekilde yüzüne doladı. Bu biraz olsun kokuyu bastırırdı.

Hanı arkalarında bıraktılar. Buralar geriye nazaran daha temiz gibiydi. Ya da Rols alışmaya başlıyordu. Biraz sonra ilerde bir insan kalabalığı gördüler. Görüntüden önce ses gelmişti. Rahatsız edici uğultu yaklaştıkça daha da beter bir hal aldı. Yüksekçe bir meydana bir kız çıkartıldı. On beş yaşlarında başı kazınmış ve sağ kulağı kesikti. ‘’Kırk gümüşten başlatıyorum,’’ diye duyurdu elinde tek başlı bir kamçı olan mezatçı.

Köle tacirliği alışılmadık bir şey değildi ama buralarda görmek Rols’u şaşırtmıştı. ‘’Buralardaki insanların fakir olduğunu sanıyordum,’’ dedi Gimli’ye dönerek.

‘’Öyleler,’’ dedi Gimli. ‘’Ama hepsi değil.’’

Kalabalığın arasında yaşlıca bir adam ‘’Kırk iki,’’ dedi.

‘’Kırk beş,’’ dedi bir diğeri.

‘’Bir kulağı yok,’’ dedi genç bir adam. ‘’Etmez ama elli gümüş veriyorum.’’

Mezatçı ‘’Elli,’’ diye duyurdu. ‘’Bir kulağı yok doğrudur,’’ diye ekledi. ‘’Eski sahibi karışmaması için onu işaretlemiş ama bu kesinlikle duymasına engel değil. Kulakları da gözleri de oldukça sağlam.’’

‘’Elli iki,’’ dedi kalabalığın arasından biri önündekilere tükürükler saçarak.

Ön saflarda yaşlıca bir kadın kalabalığı yararak ve küfrederek ilerledi. Sürünürcesine kızın yanına kadar çıktı. Mezatçı ise kadının karşısına dikildi. ‘’Maalesef,’’ dedi, ‘’yaklaşmanız yasak.’’

‘’Onu kontrol etmeden alacak kadar aptal olduğumu mu sandın,’’ dedi kadın.

Kalabalıktan onaylar nitelikte sesler yükseldi.

Mezatçı yaşlı kadının önünden usulca çekildi. ‘’Pekâlâ,’’ dedi. ‘’Öyle diyorsanız.’’

Yaşlı kadın kızın karşısında durdu, dudaklarını açıp dişlerini kontrol etti. Sonra giysisinin sol yakasını sıyırarak bir göğsünü açığa çıkardı. Belli ki genelevlerden birinin sahibiydi. ‘’Elli altı,’’ dedi yüzünü ekşiyerek. ‘’Buna daha fazla vermek aptallıktır.’’

‘’Elli altı,’’ diye duyurdu mezatçı. Kalabalıktan başka bir teklif gelmeyince de sattığını duyurdu.

‘’Hadi gidelim,’’ dedi Gimli.

Rols başıyla onayladı. Bu sırada kızın yerine onlu yaşlarda çıplak bir oğlan çıkartılmıştı. ‘’Küçük olduğuna bakmayın,’’ diyordu mezatçı, ‘’sularınızı taşıyabilir, hayvanlarınıza bakabilir ya da siz ne isterseniz. Otuz iki gümüşten…’’

Mezatçının sesi geride kaldığında Rols kol yeniyle alnındaki teri sildi ve alışkanlıkla matarasına uzandı. Boş olduğunu anımsadığında elini kılıcına yöneltti ve kabzasından tuttu. Neredeyse vücudunun bir uzvu haline gelen kılıcı bile ağır gelmeye başlıyordu artık. Şu Gimli denen herif cimrilik etmeyip te birer at kiralamayı kabul etseydi şimdiye çoktan Yoldaşlar Birliği’ne kayıtlarını yaptırmış, karınlarını doyurmuş, hatta güzel de bir şekerleme yapmış olurlardı.

Gimli ile Tarren’in daha az varoş olan doğu kısmında, bir handa tanışmışlardı. O da bir paralı asker olduğunu söylediğinde meslektaş oldukları ortaya çıkmıştı ama tabii bu uydurma da olabilirdi. Gimli masrafları düşürmek ve gecenin bir yarısı birkaç sikke için boğazlarını kesebilecek adamlara karşı, karşılıklı nöbet tutabilmek için tek bir oda kiralamayı önermişti. Bu makul bir teklifti ve Rols kabul etmişti. Yine de nöbet değişilip sıra Gimli’ye geldiğinde gözünü bir saniye olsun kırpmamıştı Rols. Eğer bir adamın boğazını kesmek istiyorsan bundan daha iyi bir fırsat olabilir miydi? Neticede Gimli ters bir hareket yapmamıştı. Ayrıca sabah askerlik belgesini de gördüğünde Gimli’nin de bir paralı asker olduğu kesinleşmişti. Yine de bu adama güvenmiyordu Rols. Her an kestirme diye soktuğu bu kenar mahallelerden birinde birkaç adam tarafından boğazı kesilecekmiş ve o kendi kanında boğulurken Gimli karşısına geçip sarı dişleriyle gülümseyecekmiş gibi bir his vardı içinde.

Gimli’ye ters bir bakış attı. Adam gökyüzündeki devasa ocaktan ve burunlarını dolduran ufunetten etkilenmiyor gibiydi. ‘’Ölmüş tanrılar adına,’’ dedi. ‘’Nasıl bu kadar ilgisiz olabilirsin?’’

‘’Ne?’’ dedi Gimli.

‘’Terden sırılsıklam oldum,’’ dedi Rols. ‘’Ve kokudan bayılmak üzereyim ama sen nemli çimenlerin üzerinde otlayan bir öküz gibisin.’’

‘’Evet,’’ dedi Gimli. ‘’Ben buralıyım.’’

Buralı mıydı? ‘’Buralı mısın?’’ dedi inanmayarak.

‘’Hay Dagos’un gazabı,’’ diye tısladı Gimli. Buralıyım, hem neden olmayayım ki? Yanıma seni değil on iki yaşındaki bi oğlanı almalıydım. Daha az konuşur ve daha az mızmızlanırdı.’’

‘’Git bul o zaman seni oğlancı puşt,’’ dedi Rols, bir elini hâlâ kabzada tutuyordu. Etraftaki insanlarsa meraklı gözlerle onları izliyordu; oldukça yaşlı ve açlıktan ölecekmiş gibi duran bir kadın, burnunda paslanmış demir bir halka olan daha genç bir kadın ve birkaç çıplak çocuk.

Gimli hızla kılıcını çekti. Halkalı kadın çocuklardan birini kucağına alıp uzaklaştı, diğer çocuklar kaçıştılar ama çürümüş bir erik gibi görünen yaşlı kadın kıpırdamadı.

Rols yerinden kımıldamayan kadının yüzünde bir gülümseme sezdi ama emin olamadı. Bu kadar yaşlı bir insanın duygularını anlamak güçtü. Sonra bakışlarını Gimli’ye çevirdi ve sinirinden yüzü gerilmiş adama karşı sırıttı. ‘’Eğer istediğin buysa,’’ dedi ve hızla çekti kılıcını. Yaşlı kadın yerinde kıpırdandı ve garip sesler çıkarmaya başladı. Rols’e göre en iyi ihtimalle gülüyordu.

Gimli kılıcını çektiği hızla kınına geri soktu. ‘’Seni öldürmeyeceğim çocuk,’’ dedi. ‘’Zaten bu aptallıkla çok yaşamazsın.’’ Sonra arkasını döndü ve hızlı adımlarla uzaklaştı.

Giden adamın ardından ‘’Kaç bakalım,’’ diye bağırdı Rols. Zaten kavga etmek de istemiyordu; adamın uzaklaşmasına izin verdi. Bu sokaklarda en iyi ihtimalle yaralansa bile etraftakiler ölmesi için elinden geleni yapardı ve kesesindeki sikkeler için ise daha fazlasını. En başta da şu karşıdaki yaşlı kadın.

Kılıcını kınına geri soktu ve etrafına baktı. Şimdi ne yapmalıydı? Buraları hiç bilmiyordu ve her taraf birbirine benzeyen döküntü evlerle doluydu. En iyisi önce susuzluğunu giderip karnını doyurmaktı. Belki ucuz ve az bitli bir oda bulursa birkaç saatliğine kestirebilirdi bile. Nasılsa savaşın bir yere kaçtığı yoktu.

Etrafına baktı, yakınlarda karşı kaldırımda sırıtan yaşlı kadın harici birini aradı; kimse yoktu. İçinden küçük bir küfür ederek yaşlı kadının karşısına dikildi. ‘’Buralarda, iyi bir han var mı?’’ dedi. ‘’Soğuk bir şeyler içebileceğim ve karnımı doyurabileceğim bir yer?’’

Yaşlı kadın konuşmadı, sırıtmaya devam ediyordu. Sonra sağ avucunu usulca açtı kadın. Para mı istiyordu? Rols omuz silkti ve kesesinden iki bakır sikke çıkardı. Bu ücret basit bir yol tarifi için fazla bileydi. Sikkeleri kadının avucuna yavaşça bıraktı. Sikkeler hafifçe tınladı.

Yaşlı kadın usulca avucunu kapattı, elini sırtındaki çaputun içinden geçirdi ve sikkeleri iç cebine yerleştirdi. Sonra doğruldu ve yaşından asla beklenmeyecek bir hızla uzaklaştı. Koşmaya çalışan bir kaplumbağa gibi görünüyordu.

Rols parasını alıp giden kadının arkasından bakmaktan başka bir şey yapamadı. Bu sefer içinden ettiği küfür bir öncekine nazaran daha büyüktü.

Gimli’nin gözden kaybolduğu yola baktı. Adam görünürde yoktu ama yeterince hızlı olursa ona yetişebilirdi belki. Bu düşünceyi geldiği anda geri kovaladı. Yine de Gimli’nin gittiği tarafa doğru yürümeye başladı. Belki yolda bir hanla karşılaşırdı.

Karşılaştı da. Ama bu han da geride gördüklerinden çok farklı değildi. Aklına Gimli’nin köpekler ve sidik hakkındaki sözleri geldi ama bunlar elbette ki o cimri herifin uydurmalarıydı. Cebinden çıkmasını istemediği birkaç sikke için uydurulmuş şeyler. Değil mi?

Zaten sonuna kadar açık olan kapıdan girdi. İçerisi de en az dışarısı kadar kötü kokuyordu; belki de daha fazla. Hancı içeriye giren bir müşteri için olsa gerek sonuna kadar gerdiği ağzıyla gülümsedi. Eğer dişleri olsaydı güzel bir gülümseme olduğu bile söylenebilirdi. Hancının yanında bir de oğlan vardı. Belden üstü çıplak olsa da aşağısına yarım bir pantolon geçirmişti. Buralarda gördüğü tek çıplak olmayan çocuk olması bakımından ilginç bir görüntüydü bu.

‘’Ne alırdınız lordum?’’ dedi oğlan.

Lort mu demişti o oğlan? Bu normalde Rols’un katıla katıla güleceği bir şeydi ama bugün hiç de normal değildi. ‘’Neyiniz var?’’ diye sordu.

‘’Siz ne arzu ederseniz,’’ dedi dişsiz adam sırıtarak. Konuşması bir garipti.

‘’Kızarmış ördek ve soğuk bira,’’ dedi Rols.

‘’Kızarmış ördek,’’ diye tekrar etti adam. ‘’ Vimrov, beyimiz kızarmış ördek istedi. Sağır mısın? İkile.’’

‘’Kızarmış ördek, tamam,’’ dedi oğlan ve hızla uzaklaştı. Ardından bir kapı kapandı.

Rols zaten toplamda iki tane olan masalardan birini seçmek için çok oyalanmadı; geridekine oturdu, bohçasını yandaki sandalyeye bıraktı. İçerisi en azından az da olsa serindi.

Hancı önüne bir maşrapa bira koyduğunda -Rols bira olmasını umuyordu- aradan çok zaman geçmemişti. ‘’Kızarmış şeyinizin gelmesi biraz uzun sürebilir,’’ dedi adam.

‘’Ördek,’’ dedi Rols.

‘’Ördek,’’ diye onayladı adam ve uzaklaştı.

Rols korkmaya başlıyordu. Önüne konan maşrapayı bir müddet süzdükten sonra burnuna yaklaştırdı ve kokladı. Maşrapayı aldığı hızla tekrar masaya bıraktı. Akabinde masadan kalktı ve hancının yanına kadar yürüdü. ‘’Midem,’’ dedi, ‘’iyi hissetmiyorum. Ördeği de iptal edin. Bir bardak soğuk su alabilir miyim?’’

Adam ‘’Ördeği iptal mi edeyim,’’ dedi anlamamış gibi.

‘’Tabii ki parasını ödeyeceğim,’’ dedi Rols ‘’Yani uğraşlarınız için.’’

Adamın olmayan dişleri para lafını duyunca tekrar ortaya çıktı. ‘’ Vimrooov’’ diye seslendi. ‘’Ördek iptal.’’

Oğlan hızla içerden çıktı ve aynı ivedilikle kapıyı ardından kapattı. Usul adımlarla tezgâhın yanına geldiğinde ellerinde tırmıklar vardı. En azından şanslı günümdeymişim, diye düşündü Rols ve hayvanın ölmemiş olmasını umdu.

‘’Size soğuk su vereyim,’’ dedi hancı ve tezgâhın altından bir testi çıkardı, bir de ahşap bardak.

Adam suyu doldururken ‘’Bana bir oda lazım,’’ dedi Rols. ‘’Gece için değil, ikindine kadar kestirebileceğim bir yer.’’

‘’Tabii,’’ dedi adam, ‘’yukarda yerimiz var. Eğer samandan bir yatak sorun olmazsa Vimrov üzerine temiz bir çarşaf atabilir.’’

Samandan yatak muhtemelen buralarda bulabileceğinin en iyisiydi. Temiz çarşaftan şüpheliydi ama ‘’Uygundur,’’ dedi Rols.

Çırak, hancının el hareketiyle merdivenlere yöneldi ve hızla yukarıya çıktı. Ahşap basamaklar gıcırdadı. Hancı su dolu bardağı tezgâhın üzerinde ittirerek Rols’un önüne kadar getirdi. Sıkı sıkı tuttuğu bardağı bırakmadı. ‘’Yatakla birlikte toplamda bir gümüş ve iki bakır,’’ dedi. ‘’Harrinor sikkesi mümkünse.’’

Rols damarlarındaki tüm kanın beyninde gezindiğini hissetti. Bu pişkinlik de fazla değil miydi? Sağına soluna baktı, sonra kılıcını hızla çekti ve aynı hızla kabzasını masaya vurdu. İrkilen adam suyu bırakıp birkaç adım geriledi. ‘’Beni aptal mı sanıyorsun?’’ dedi Rols kısık bir sesle. ‘’O önüme koyduğun şeyi kendin içebilirsin ve içerdeki şeyi kendin yiyebilirsin.’’ Para kesesini çıkardı, içinden yedi bakır saydı. ‘’Yedi bakır,’’ dedi sikkeleri masaya vururken. ‘’Ya da,’’ dedi ve tezgahtaki kılıcı daha sıkı kavradı.

‘’Yedi bakır,’’ dedi adam hızla. Tezgâha yayılan sikkeleri ivediyle avuçladı.

Rols önündeki suyu aldı ve bir dikişte bitirdi; en azından gerçekten suydu. Bir bardak daha doldurdu ve onu da içti. Sonra kılıcını kınına geri soktu, bohçasını aldı ve merdivenlere yöneldi. O atlardan birini kiralamalıydım, diye düşündü. Şimdi o atlardan birini kiralamış olsaydım eğer…

Ayaklarının altında basamaklar gıcırdadı. Basamakları birer birer çıkacak, zembereği kaldırıp kapıyı açacak ve pireli samanların üzerine serilmiş temizimsi çarşafın üzerine atacaktı kendini. En azından bu olsundu. Ölmüş Tanrılar eğer gerçekten ölülerse bu kadarına bari göz yummalıydı.

Zemberek kalkıp kapı açıldığında içerdeki oğlan çift kişilik ahşap karyolanın üzerine örttüğü çarşafın köşelerini sokuşturmaya çalışıyordu. Çarşaf beyaz sayılırdı; kül ne kadar beyazsa o kadar. Birkaç yerine çocuğun elinden kan bulaşmıştı.

‘’Neredeyse hazır lordum,’’ dedi oğlan dönerek. ‘’Biraz daha beklerseniz…’’

‘’Bu kadarı kâfi,’’ dedi Rols. Çocuk başıyla onaylayıp kapıya yöneldiğinde atkı niyetine kullandığı çaputu boynundan çözdü, yatağın yanına astı. Kılıç kemerini de onun üstüne. Tam mintanını da sıyırıyordu ki çocuğun hala gitmemiş olduğunu fark etti. Tuvaleti gelmiş gibi, ya da bir şey söylemek istiyormuş da söyleyemiyormuş gibiydi; farkı anlamak güçtü.

Rols sorgularcasına suratına bakınca hızla döndü ve odadan çıktı oğlan.

Yatağa bir göz attı. Nasıl da yorulmuştu, uzandığı anda uyumak istiyordu ama soyulmak da istemiyordu. Köşedeki çürük sandalyeyi alıp kapıya dayadı, para kesesini yastık niyetine dürülmüş battaniye parçasının altına koydu. Mintanını da sıyırdıktan sonra yatağa uzandı. Bu altında küçük bir pireler şehri olması muhtemel yatak neredeyse kırmızı dudaklı bir kızdı gözünde. Neredeyse.

Yatağa uzandı, kılıcını biraz daha yanına yanaştırdı. Sonra gözlerini kapattı.

* * *

Vimrov elindeki nemli çaputla tezgâhı silerken itinayla kurduğu planını düşünüyordu. Bu plan işe yaramazsa dayak yerdi. İşe yarasa bile yine de dayak yiyebilirdi; aslında planının başında bile dayak yemek vardı. İçten içe acınası haline güldü ve bu yeni denemenin başarılı olmasını umdu. O çok sevdiği ama kapağı yırtık olduğu için adını bilmediği kitabında ‘Hayatın her anı kumardan ibarettir,’ demiyor muydu hem? ‘Ya oynarsın ya da oynamazsın. Oynamazsan zaten kaybedersin. Oynarsan da kaybedebilirsin; ama bu iki durum arasında küçük bir fark var.’

Masalardan birine bulaşmış kanı tırnağıyla kazımaya çalışan Duvan’a baktı. Artık zamanı gelmişti. Derin bir nefes aldı ve sağ ayağının kıyısında duran bira fıçısını hafifçe itekledi. Fıçı önce yavaşça sallandı, ardından da yan yattı.

Duvan sese aniden döndü ve Vimrov’un üzerine yürüdü. ‘’Seni sakar velet,’’ diye çemkirdi. ‘’Kaldırayım demiyor bir de suratıma bakıyor.’’ Sağ eli kalktı ve hızla Vimrov’un yüzüne indi. Sırf beni uğraştırmak için bunu bilerek yapmıyorsan neyim. Bir tokatla yırttığını sanma,’’ dedi işaret parmağını sallayarak. ‘’Yukardaki puşt hele bi gitsin…’’

Sonra döndü ve yerdeki fıçıyı aldı. Dökülen sıvının kokusu hanı hızla doldururken, ‘’Ayağım takıldı,’’ dedi Vimrov yavaşça. ‘’Görmedim. Gamos şahit ki…’’

‘’Kes,’’ dedi Duvan fıçıyı yerden alırken. İçinde kalmış mı diye hafifçe salladı. Sonra gözlerini devirdi. ‘’Geldiğimde yerler temizlenmiş olsun,’’ dedi ve hızla handan çıktı.

Birinci kısım tamamdı, artık acele etmesi gerekiyordu. Hemen merdivenlere yöneldi ve basamakları ikişer ikişer çıkarak kapıya vardı. Zembereği kaldırdığında kapı açılmadı. Omuzuyla yüklenmek de fayda etmedi. Kapının arkasında bir şey mi vardı? Nasıl bir asker yaşlı bir hancı ve bir çocuktan korkardı ki?

Plan burada bitemezdi elbette. Kapıyı zorlamayı bırakıp hızla merdivenleri indi, dışarıya çıktı ve hanın arkasına yöneldi. Neredeyse düz olan taş duvarın dört adam boyu yukarısındaki pencereye baktı. Yapması gereken tek şey bu duvarı tırmanıp pencereden içeriye girmekti. Ne kadar zor olabilirdi ki?

* * *

Rols sırtını bir şeyin ısırdığını hissetti ama çok da umursamadı. Yarı uyku yarı uyanıklık halinde badem gözlü esmer bir güzelliğin, işaret parmağını sağ kol pazısında gezdirdiğini görüyordu. Ne kadar da gerçekçiydi.

‘’Hey,’’ dedi biri. Rols’un gözleri hızla açıldı ve kolunu dürtükleyen çocuğu o anda fark etti. Oğlan birkaç adım geri çekildi.

Rols kılıcına meyletti ama sonra vazgeçti. ‘’Burada ne işin var,’’ dedi onun yerine. ‘’Beni soymaya mı çalışıyordun yoksa?’’ ‘Ve buraya nasıl girdin?’ diyecekti ki aşikâr olan cevabı gördü.

‘’Seni soymak mı?’’ dedi oğlan. ‘’Uyandırdıktan sonra mı?’’

Bu mantıklı argüman karşısında ‘’O zaman amacın ne?’’ dedi Rols.

Önce bir yutkundu oğlan, yutkunuşu derince bir nefes takip etti. ‘’Beni buradan götürmeni istiyorum,’’ dedi. ‘’Onun paralarını nerede sakladığını biliyorum; hepsi senin olabilir.’’

‘’Babanı soyup buradan kaçmayı mı planlıyorsun?’’ dedi Rols gülerek. ‘’Ve ben de bir çocuk hırsızı olacağım öyle mi? Bunun cezasını biliyor muydun?’’

‘’O benim babam değil,’’ diye atıldı oğlan. ‘’Hem ben de gönüllüysem bu kaçırmak olmaz, öyle değil mi? Kaçırmış olsan bile kim umursar ki zaten, ya da bizi nasıl bulacaklar?’’

Rols çocukla boyunu hizalamak adına yatağa oturdu. ‘’Bak çocuk,’’ dedi. ‘’İyi bir yaşantın olmadığını görebiliyorum; ama benimki de çok farklı değil emin ol. Yaşın doğru düşünmene olanak sağlamıyor ama ilerde anlayabilirsin. Elimizde olanla mutlu olmamız gerekir.’’

‘’Elimde ne varmış ki benim?’’ dedi oğlan. Neredeyse ağlayacakmış gibiydi. ‘’Artık kedi öldürmek istemiyorum,’’ dedi. ‘’Ve o adam bana geceleri…’’ Ayaklarına baktı.

‘’Dövüyor mu?’’ dedi Rols.

Çocuk olumsuzca başını salladı. Ama bir şey de demedi, ya da diyemedi.

O atı kiralamalıydım, diye düşündü Rols. Eğer o atı kiralamış olsaydım…

Elini çocuğun omuzuna koydu. ‘’Üzgünüm,’’ dedi. ‘’Gerçekten üzgünüm ama seni götürebileceğim bir yer yok. Yani buradan daha iyi bir yer.’’

Oğlan gözünden dökülmek üzere olan yaşları sağ koluyla temizledi. Sonra kapıya yöneldi, sandalyeyi çektikten sonra odadan ayrıldı.

* * *

Havanın kararmasının üzerinden saatler geçmişti. Yolcunun hanı terk etmesinin üzerinden de bir o kadar. Vimrov gaz lambasının altına iyice yanaştırdığı kitabının cümlelerini seçmeye çalışıyor Duvan ise müşteri arayışı içerisinde kapıyı gözlüyordu. Elbette kimse gelmeyecekti.

Bir plan daha başarısız olmuştu. Bu kaçıncı denemesiydi? On mu? Belki de daha fazla; ama pes etmek yoktu elbette. Bir gün elbet buradan çıkacaktı. Hem adam en azından onu ispiyonlamamıştı. Bu da bir şeydi.

Duvan eline aldığı bir mumla mahzene yöneldi, –pek mahzen sayılmazdı gerçi- ardından bir kapı kapandı. Kapı tekrar açıldığında Duvan’ın elinde gerçek bir bira fıçısı vardı. Tezgâhın arkasından aldığı bir maşrapa ve bir de ahşap bardağı sıvıyla doldurdu. Bardağı oğlanın önüne bırakıp kendisi de maşrapayı aldı. ‘’Geldiğimde yerler yeterince temizdi,’’ dedi, ‘’eğer sözümü dinlersen ödüllendirilirsin.’’

Vimrov önüne konan bardağı aldı ve iştahla yudumladı. Bu pek fazla görülmeyen nezaket değerlendirilmeliydi. Biralardan son yudumlar alınırken yukardan bir devrilme sesi geldi. Duvan küfretti. ‘’Pencereyi yine mi açık bıraktın çocuk,’’ dedi, sağ eli kalktı ama inmedi. Onun yerine ‘’Yine şu kuşlardan biridir,’’ dedi. ‘’Git, yakalayabilirsen yakala yakalayamazsan da kovala şunu.’’

Vimrov kitabını da alıp hareketlendi. Ardında merdivenleri gıcırdatarak yukarıya çıktı, hayvanı ürkütmemek için zembereği yavaşça açtı. Daha önce onlardan birini yakalamıştı ve baykuş eti oldukça lezzetliydi.

Pencereden giren ay ışığıyla içerisi hafifçe aydınlıktı. Karyolanın başına konmuş baykuş kocaman açılmış gözleriyle Vimrov’u süzüyordu.

Kapının yanında duran eski örtüyü yavaşça aldı Vimrov, kitabı da yere bıraktı. Örtüyü elinde düzgünce gerdi ve baykuşun üzerine atladı. Hayvan daha hızlıydı elbette; hemen pencereye yöneldi ve dışarıya kaçtı. Vimrov yeni hüsranın karşısında pencereye kadar yürüdü ve uçan hayvanın ardından bakmaktan başka bir şey yapamadı. Ahşap pencerenin kanatlarını tam kapatıyordu ki ‘’Sakın,’’ dedi biri sessizce. Vimrov korkuyla irkildi. ‘’Lanet olsun çocuk, sen bu duvarı nasıl tırmandın ki?’’

Bu, sabahki adam değil miydi? Peki neden…

‘’Ne bakıyorsun,’’ dedi adam. ‘’Çıkmama yardım etsene.’’

Vimrov hareketlendi ve adamın kolunu kavradı, yapabildiği kadar yardım etti. Bir an sonra adam ahşap zeminin üzerine yığıldı. Sonra doğruldu ve üzerini çırptı. Vimrov’un kulağına eğildi. ‘’Neyin varsa al ve o pencereden in,’ dedi, ‘’sonra bir yere ayrılma ve aşağıda beni bekle.’’

Vimrov şaşkınlıktan konuşamamıştı. ‘’Gitmek istiyor musun istemiyor musun?’’ dedi adam. ‘’Hızlı karar vermen gerek.’’

‘’Tabii ki istiyorum,’’ dedi Vimrov.

Çok sesli söylemiş olacak adam sağ avucuyla ağzını tıkadı. Sonra nefes almasına izin verdi. ‘’Acele et,’’ dedi, boynundaki çaputu gözlerine kadar yüzüne çekti ve kapıyı yavaşça açıp dışarıya çıktı.

Vimrov’un alması gereken çok bir şeyi yoktu. Önce kitabını aldı akabinde de Duvan’ın duvarın taşlarından birini söküp içine tıkıştırdığı para kesesini. Sonra pencereye yöneldi ve dikkatli adımlarla aşağıya indi. Tüm bunlar gerçekten oluyor muydu? Kalbi göğsüne sığmıyordu.

Adamı beklemeye koyuldu. Dakikalar birbirini kovaladı ancak kimse gelmedi. Yoksa gelmeyecek miydi? Ama neden gelmesin ki? Biraz daha bekledi. En sonunda dayanamayıp tekrar pencereye tırmanmak üzere hareketlendiğinde pencerede göründü adam ve aksak hareketlerle aşağıya indi. Kol yeniyle alnını sildi. Ellerinde parlayan sıvı kan mıydı? Vimrov korkuyla geri çekildi. ‘’Onu öldürdün mü,’’ dedi yavaşça.

‘’Ne,’’ dedi adam. ‘’Sen beni ne sanıyorsun, cani filan mı? Bayılması için birkaç defa vurdum sadece, bayılmayınca da birkaç defa daha. Belki de biraz daha fazla ama kesinlikle ölmedi. ‘’Her neyse,’’ dedi, ‘’acele et de buradan gidelim.’’

* * *

Rols, Vimrov’a sokağın karşısında kalıp kendisini göstermemesini söyledi ve ahıra yöneldi. İçerisinden herhangi bir ışık yansımayan ahırın kapısını sertçe vurdu. Bu saatte at almaları zor olacaktı ama denemeye değerdi.

Pencereden bir adam çıktı. ‘’Hay Gamos’un gazabı,’’ diye kükredi. ‘’Deli misin nesin be adam, saatten haberin var mı?’’

‘’Bana bir at lazım,’’ dedi Rols. Kiralamak değil satın almak istiyorum. Bu saatte sorun teşkil etmemesi için.’’

Adam bir müddet düşündü. ‘’Paran var mı,’’ dedi. ‘’Takas makas etmem ben.’’

Rols para kesesini belinden çözdü, avucundan hafifçe attı ve geri tuttu.

‘’Ben ne verirsem onu alacaksın,’’ dedi adam. ‘’Satılık olan tek bir atım var.’’

‘’Bakmamda sakınca yoksa?’’ dedi Rols.

‘’Bekle,’’ dedi adam.

Rols bekledi. Adam neden sonra yularından tuttuğu zayıfça bir atla çıka geldi. ‘’Sol gözü kör,’’ dedi. ‘’Onun haricinde güzel hayvandır.’’

Rols konuşmayı uzatmamak adına ‘’Yedi gümüş,’’ dedi bu ata fazla olmasına rağmen.

‘’Dokuz,’’ dedi adam. ‘’Ya al ya da yoluna git.’’

‘’Sekiz,’’ dedi Rols, ‘’ve bana bir gün yetecek yiyecek vereceksin. Teklifim bu,’’ dedi ve yola bir göz attı. Pazarlık yaparken bunu yapardın ve bu karşıdakine her an cayıp gidebilirmişsin hissi verirdi. İşe yaramasını umdu.

Biraz duraklayan adam ‘’Anlaştık,’’ dedi ve elini uzattı. Rols uzatılan eli sıkmaya meyledince ‘’Seninle el sıkışmak isteyen kim be adam,’’ dedi. ‘’Sadece paramı ver, yiyeceğini de getireceğim.’’

Ne huysuz insanlar var, diye düşündü Rols. Sonra adamın eline sekiz gümüş saydı. Parasını aldıktan sonra içeriye giren adam dakikalar sonra elinde bir çıkınla geri döndü. Çıkını uzatırken ‘’İki bakır,’’ dedi. ‘’Yiyecek için anlaştık çıkın için değil. Ya da istersen içindekileri elinde taşıyabilirsin.’’

Rols içinden küfür ederek iki bakır daha verdi adama. Atın yularını yakaladı ve hızla uzaklaştı. Çocuk bıraktığı yerdeydi. ‘’Bohçayı sallayarak önce karnımızı doyuralım,’’ dedi. ‘’Sabahtan beri bir şey yemedim.’’

Oğlanın gözü ata kaydı. ‘’At ne için,’’ dedi.

‘’Anlatacağım,’’ dedi Rols. ‘’Önce bir kuytu bulup karnımızı doyuralım.’’

Oğlan başıyla onayladı. Hava neredeyse sabahki kadar sıcaktı ve bir o kadar da pis. Temiz bir kuytu bulmaları uzunca bir zaman aldı. Kuytu bulunup çıkının içindekiler yere serilince herifin bir günlük yiyecek diye verdiklerinin iki yufka ekmek, iki soğan ve çeyrek topak peynir olduğu ortaya çıktı. Küçük bir küfürleşmenin ardından yiyeceğe giriştiler.

‘’Sabah götürebileceğim bir yer yok deyip gecenin bir vakti geliyorsun,’’ dedi oğlan ağzı dolu vaziyette.

‘’Evet, yoktu,’’ dedi Rols. ‘’Ama artık bir planım var.’’

‘’Plan?’’ dedi oğlan.

Günün başındaki planım, kaybetmek üzere olduğu bir savaştan ardına bakmadan kaçan Kara Ayı lakaplı bir adama paralı askerlik yapmaktı, dedi Rols. ‘’Tabii bu eski lakabı. Kral tarafından verilen bir emirle lakabı Küçük Panda olarak değiştirilmiş. Hatta göğsüne ve kalkanlarına da bunu işletiyormuş. Beni göğsümde bir pandayla hayal et.’’

Oğlan eğlenmiş görünüyordu. ‘’Peki şimdiki plan?’’ dedi.

‘’Böyle bir hayatı yaşamak istemiyorum,’’ dedi Rols. ‘’Planım ötede bir yerlerde yaşanabilecek bir yer aramak ve bunu yaparken de bol bol gezmek. Gerçek olup olmadığını merak ettiğim onca şey var. Beyaz yağmurlar, Poseroum giyen insanlar…’’

‘’Büyücüler ve maskeciler,’’ diye ekledi Vimrov.

‘’Bacaklarının arasındaki atı sadece bakışlarıyla delirtebilecek adamlar,’’ diye devam etti Rols.

‘’Ölümsüzler’’ dedi Vimrov heyecanla.

‘’Ölümsüzler,’’ diye onayladı Rols. ‘’Bedeninde bitkiler yeşerenler ve bizim bilmediğimiz onlarca şey. Belki tüm bunlar uydurmadır ama bilebilmenin başka bir yolu var mı?’’

‘’Dünyayı gezmek için para gerekmez mi?’’ diye sordu Vimrov. ‘’Sen zengin misin?’’

‘’Zengin değilim ama birçok zengine hizmet ettim,’’ dedi Rols. ‘’Bize bolca para kazandırabilecek birkaç planım var ama bu planlar senin gibi birini de içeriyor. Benimle gelir miydin?’’

Çocuk cevap vermeden evvel sözünü kesti Rols. ‘’Bunlar tehlikeli planlar,’’ dedi uyarı mahiyetinde. ‘’Hatanın sonucunda canımıza mal olabilecek şeyler. Belki yatacak bir yerimiz olmayacak; sokaklarda kalacağız. Aç da kalabiliriz susuz da. Başımıza da özellikle benim şansım göz önüne alınırsa iyi şeyler gelmeyebilir.’’

Oğlan bir müddet sessiz kaldı. Sonra ‘’Kedi öldürmekten iyidir,’’ dedi.

‘’O zaman anlaştık,’’ dedi Rols gülümseyerek ve elini uzattı. Çocuk kendine uzatılan eli sıkıca sıktı.

‘’Şimdi ilk yapmamız gereken ortak dili öğrenmek,’’ dedi Rols. ‘’Ve önümüzdeki hayatta din adamlarından olabildiğince uzak durmak. Ne kadar zor olabilir ki?’’

BİRİNCİ KISMIN SONU