Kutsal Bir Gece

Gagasını havaya dikti. Derin bir nefes aldı soğuk geceden. Kara gözleri ışıldadı leş kargasının. Yalancı karga onu merakla izliyordu. İzlendiğini bilen leş kargası arkadaşına bakmadan şöyle dedi:

“Bu gece kutsal bir gece, farkında mısın?”

Yalancı karga yine ne saçmalıyorsun dercesine yüzünü ekşitti:

“Kutsal bir gece mi? Bu gecenin şu ana kadar gördüğüm binlerce geceden hiçbir farkı yok. Aynı ay, aynı yıldızlar, aynı…”

Leş kargası abartılı bir kahkaha atarak arkadaşının konuşmasını yarıda kesti:

“Havayı içine çek dostum. Hava, Tanrı’nın gazabı kokuyor. Kokuyu almıyor musun? Gerçi unutmuşum; senin burnun iyi koku almaz, ne de olsa burnun yerine çeneni kullanıyorsun.”

Yalancı karga savunmaya geçti:

“Leş yemektense yalan söylemeye razıyım.”

“Ondan kemiklerin sayılıyor, değil mi? Hem yalanlar uydurarak karnını doyurmak senin neyine! Ne kadar gayret edersen et, asla o tilki kadar akıllı ve kurnaz olamazsın; onun genlerinde var hinlik. Sen ise çirkin sesli, pek de zeki olmayan bir hayvansın. Artık unut o günü: Tilkinin seni bir güzel kazıklayıp rezil ettiği o günü sil kafandan.”

Yalancı karga sinirden köpürdü. Arkadaşına saldırdı; ancak leş kargasının sivri gagasına karşı hiç şansı yoktu.

“Güldürme beni gece gece. Zavallı kargacık, sen kimsin ki bana saldırıyorsun?”

Bunu söyledikten sonra ani bir saldırıyla yalancı kargayı uzaklaştırdı. Yalancı karganın kaçışını gören leş kargası kahkahalar attı. Kahkahası sessiz ormanın dört bir köşesinde çınladı.

“Böyle bir gecede beni güldürme lütfen. Biraz sonra o kadar çok insan ağlayacak ki benim gülmem yakışık almaz.”

“Ne saçmalıyorsun sen?” diye sordu yalancı karga uzaktaki bir ağaçtan.

“Leş diyorum, biraz sonra büyük bir ziyafet başlayacak diyorum. İstersen geç kalmadan yalancılığı bırak ve sen de benim gibi leşle karnını doyur diyorum.”

Yalancı karga somurtarak:

“Asla. Bu hayatta prensiplerim var benim. Tilkinin beni kandırdığı ve ağzımdan peynirimi aldığı gün kendime bir söz verdim. Ben de o tilki gibi yalanlar atarak karnımı doyuracağım ve gün gelecek ben de onu…”

Cümlesini tamamlayamadan yerin derinliklerinden bir gürültü koptu. Yer beşik gibi sallanmaya başladı. Gecenin sessizliği toprak ananın inlemeleriyle bozuldu.Yeryüzü doğuran bir ana misali çığlıklar atıyordu.

“Kim saçmalıyormuş. Bak kutsal gece başladı bile,” dedi leş kargası. Kanatlarını hızla çırparak şehre uçtu.