Etiket: Şubat 2024 – Perili Ev

Eskiden önünden geçmek için büyük çabalar sarf ettiği o evden şimdi resmen kaçmak istiyordu. Orhan o evin gençliğine, yaşlılığına ve…

Bayan Carmen ayın ilk haftasının telaşıyla, evin her köşesine menekşe suyu döküp adaçayı tütsüsü yakıyordu. Yıllardır bozulmayan gelenek için yalnız…

Kaan telefonun ekranındaki fotoğrafa baktı. Artık derme çatma denebilir bir hale gelmiş o güzelim ev yıllardır yediği Karadeniz yağmurları nedeniyle…

Kahvehanede arkadaşlarla çay içmeye giderken gözüm yine o arabaya takıldı. Bastonuma yaslanarak yürürken adımlarımı arabaya daha yakından bakabilmek için yavaşlattım….

Sofia, ilk ruhsal celselere başladığında yirmili yaşlarındaydı. Ailesinin soyu köklüydü, kendisi de görgülü, asil, mektepli bir Rum kızıydı. Fakat bu…

Şato, insanlara ölümlü ve aciz olduklarını hatırlatmak varlığının yegâne sebebiymişçesine dikiliyordu hiçliğin ortasında tüm görkemi ile. Yüzyıllardır tek bir taş…

İstanbul’un en büyük kapalı mekanlarından birisi, Helloween’i kutlayan binlerce kostümlü insanın kulakları sağır eden müzik eşliğinde salınımı ile titreşiyordu. Peri…

Ot taze idi, toprak neme doymuş. Ölüme yazılmış şarkılar söylenirdi bir zamanlar, ılık gecenin berrak göğüne. Bazı toprakların altında yatar…

Henüz dün yirminci yaşını kutlayan Okan, bir kıyı şehrindeki otel odasında kalp krizi geçirirken yapayalnızdı. Banyoda diş fırçasının yanındaki cep…

13 Ocak 1996 – Galandaris gulandaris, verene erkek uşak, dişi buzak! Kapıda bininci kez mâni söyleyen çocukların sesini duyduğumda oflayınca…

“Olsun, en azından güvendeyim ve ailemleyim.” O yaz tatilini büyükannesinin bu kasvetli evinde geçirmek zorunda kalmak açıkçası genç kızın da…

Gecenin bir yarısı, yine içimde bir sıkıntıyla uyandım. Sabah olmasına daha 2,3 saat vardı. Yatak odam sanki her zamankinden daha…

Et lazım, kemik lazım, kan lazım. İnsan lazım bize, tazecik bir beden lazım. Perili ev diyorlar bize. Halbuki peri yok…