Vulcano
“Ağzına kadar lav dolu bir volkanım lakin okyanusun ortasında olmak değerimi sıfırlıyor.” dedi. Önce anlamadım. Onun yüce soyut cümleleri karşısında…
#165: YAPAY ZEKÂ
“Ağzına kadar lav dolu bir volkanım lakin okyanusun ortasında olmak değerimi sıfırlıyor.” dedi. Önce anlamadım. Onun yüce soyut cümleleri karşısında…
Bir kâğıt, bir kalem, bir hokka da mürekkep yeter bana. Varlık sebebini çözemeyenlerin fink attığı bu garip alemde bu değer…
Hiç bilmediğimi sandığım yerleri özlüyorum. Öyle sandığım, diyorum çünkü biliyorum. O dünyada şatolar var, kaleler var. O dünyada yemyeşil dağlar,…
Herkesin sevgilisi olmak tüm bu delicesine sevginin yanında, katlanılamayacak, ağır, sarsıntılı bir hal getirir. O sevgililer ki hepsinin sevgisi aynı…
Herkes bir şekilde kendi Kafdağı’ndan kovulmuştu. Sorsan bırak tırmanmaya, dağa göz ucuyla bakmaya bile mecalleri yoktu. Kendi dağından kovulanların hüznü…
Yangının orta yerinde yazamazdı hiçbir zaman. O yangın ki önce kaleminin mürekkebini kurutur, kalemim bitse tebeşirim kalır, diyen şaire inat…
İnsanın neden var olduğunu anlayamaması ve bunun üzerinde düşünmesi yeni bir şey değildi. Dünya döndükçe insan buna kafa yormuş, sonucuna…
Daha fazlası… Hem düşündüğü hem rüya gördüğü hem tüm bunları gerçek sandığı ama hayaline de inanmadığı tarifi zor bir mide…