Kategori: Öykü

1. BÖLÜM: SONBAHAR Adını bile bilmiyorum Hangi şiirdensin? Seni bu gece karlı köprüde gördüm Gerçekten çok güzelsin Haydi gel, koşalım…

I. Yaşa ve yaşat dedi Allah, karanlığın ortasında Hiçlikten yarattı Simurg u Anka Melekler vardı yanında   Sordular “Nedir diye?”…

“İki etti,” diye sayıyorum içimden. İki kız beş dakika içinde ikidir dükkânın önünden geçiyor. Halleri de bir tuhaf. Var bir…

“Neyi arıyorsan sen osun.” – Mevlânâ Hayatım boyunca sevdim. Ağaçları, hayvanları ve insanları… Sevmek bir arayış mıydı? Peki, neyi arıyordum…

Sessizlikte boğulmayı bekliyordu. Etrafından gelen onca sese rağmen. Onları bastırmayı, “Yeter artık!” diye yüzlerine tükürükler saça saça bağırmayı öylesine istiyordu…

Altı aylık pilim yeni yüklenmişti. Bu pili başıma bela eden bizim Nedim, sanki pilin hangi gün hangi saatte yükleneceğini benden…

Mary yer yer sisli bir havada sonsuza kadar uzanıyormuş gibi duran Kadim Orman’ın kıyısında durmuş bir sonraki adımını atmayı bekliyordu….

Gözlerini açtığında, ilkin nerede olduğunu anlayamadı. Sonra ona doğru eğilmiş yüzleri bir bir tanıdı. İşte kralın büyücü danışmanı Mob idi…

Gökyüzüne baktı uzun süre, maviliklerin içine, derinine hatta en derinine baktı. Yorgundu, üzgündü ve tükenmişti; sona gelmişti, her şey bitmişti….

Yukarı doğru düşüy… Bir saniye, yukarıya doğru… Düşüyorum? Neden? Ne yapacağımdan dolayı düşüyorum ki? Bilemiyorum… Bir sürü soru yok aklımda,…